استارشیپ اسپیس ایکس به‌عنوان موشکی مریخی شناخته می‌شود؛ اما همچنین می‌تواند به‌عنوان سکونتگاهی بزرگ با مجموعه‌ای از کاربردها در مدار زمین به‌کار رود.

اسپیس ایکس به پیشنهاد ناسا قصد دارد امکان‌پذیری تبدیل موشک جدید استارشیپ خود به سکونتگاهی مداری را بررسی کند. اگر این ایده محقق شود، استارشیپ می‌تواند امکانات متنوعی را برای پژوهش‌ها و فعالیت‌های تجاری در مدار زمین ارائه دهد.

از منظر ناسا، استارشیپ در زمینه‌ی ایستگاه‌های فضایی احتمالی و پیشرفت‌های فناورانه‌ی در دست انجام به‌منظور پشتیبانی از اقتصاد نوظهور مدار نزدیک زمین، گزینه‌ای با ظرفیت بالا محسوب می‌شود. انتظار می‌رود ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) تا پایان سال ۲۰۳۰ به پایان عمر خود برسد؛ درنتیجه ناسا در این فاصله قصد دارد تا خود را برای آینده‌ی فراتر از آن تاریخ آماده کند.

در چند سال گذشته، ناسا برای حمایت از ساخت ایستگاه‌های فضایی تجاری در مدار نزدیک زمین، قراردادهایی را به چندین شرکت واگذار کرده است؛ ازجمله قراردادی به ارزش ۴۱۵ میلیون دلار که بین شرکت‌های نورثروپ گرومن، بلو ارجین و نانورکس تقسیم شد و همچنین قراردادی دیگر با اکسیوم اسپیس برای اتصال ماژول‌های تجاری این شرکت به ایستگاه فضایی. این ماژول‌ها درنهایت از ISS جدا و به ایستگاهی مستقل در فضا تبدیل خواهند شد.

31777  اکنون ناسا درحال گسترش آن تلاش‌ها ازطریق برنامه‌ای به نام «طرح همکاری برای ظرفیت‌های فضای تجاری ۲» (CCSC-2) است. این برنامه ازطریق توافق‌نامه‌های قانون فضایی ناسا اجرا می‌شود و بدون آنکه بودجه‌ای ارائه دهد، مشاوره‌ها و تخصص فنی ناسا را دراختیار شرکت‌ها قرار می‌دهد. ۱۵ ژوئن ناسا از طریق برنامه CCSC-2 هفت شرکت را انتخاب کرد که در بین آن‌ها نام بلو ارجین، نورثروپ گرومن و اسپیس ایکس به چشم می‌خورد.

ناسا قبلا اولین قرارداد برنامه خدمات فرود انسانی را برای ساخت نسخه‌ای ماه‌نشین از فضاپیمای استارشیپ به اسپیس ایکس واگذار کرده بود. اسپیس ایکس درطول توسعه‌ی مفهومی تا فیزیکی استارشیپ، این فضاپیما را وسیله‌ای نقلیه با کاربردهای متنوع معرفی کرده است.

ایلان ماسک، بنیان‌گذار و مدیرعامل اسپیس ایکس سال ۲۰۱۶ در مراسم رونمایی از استارشیپ که در آن زمان سامانه‌ی حمل‌ونقل میان‌سیاره‌ای نامیده می‌شد، ادعا کرد که این فضاپیمای غول‌پیکر می‌تواند تا صد سرنشین را در یک پرواز به مریخ حمل کند. ماسک در آن مراسم در مورد استفاده از استارشیپ برای حمل‌ونقل سریع نقطه به نقطه روی زمین نیز صحبت کرد.

اکنون بعد از گذشت ۷ سال، استارشیپ بیش از همیشه به واقعیت نزدیک شده است. این وسیله‌ی نقلیه‌‌ی فضایی که برفراز بوستر مرحله‌ی اول سوپرهوی قرار می‌گیرد، درمجموع موشکی با ارتفاع ۱۲۰ متر را با قطر ۹ متر تشکیل می‌دهد و انتظار می‌رفت که بتواند ظرفیت حمل ۱۵۰ تن را به مدار زمین داشته باشد.

اسپیس ایکس تا به امروز فقط یک‌مرتبه در ۳۱ فروردین امسال، استارشیپ را در پیکربندی کامل خود پرتاب کرده است. درجریان آن پرواز آزمایشی، استارشیپ با موفقیت از روی زمین برخاست؛ اما اندکی بعد دچار برخی مشکلات شد و به فرمان اسپیس ایکس، در میانه‌ی آسمان منهدم شد. اکنون اسپیس ایکس درحال آمادگی برای انجام دومین پرواز آزمایشی استارشیپ ظرف مدت چند ماه آینده است.

استفاده از استارشیپ به‌عنوان ایستگاه فضایی، هرچند هنوز ایده‌ای روی کاغذ است، با توجه به اندازه‌ی عظیم این فضاپیما، اتفاقی جالب‌توجه محسوب می‌شود. تنها ایستگاه فضایی قابل‌مقایسه با استارشیپ از نظر حجم داخلی باز، سکونتگاه مداری قدیمی اسکای‌لب ناسا با قطر فقط ۶٫۶۱ متر خواهد بود.